Το βαλς χωρίς ντάμα

Ωραία διασκεδάσαμε κυρία στο σπίτι
Συνέχεια στησ νύχτασ τα’ αμίλητα μάκρη
Με τουτ’ τη λίγον τη βαμμένη μου μύτη
Στην άκρη

Εγώ μπροσ στο φίνο σου χαμογέλιο
Κι εσύ μπροσ σ’ αυτό το άναυδο φρύδι
Περίεργο επαίξαμε οι δυο μασ και τέλειο
Παιγνίδι

Στα μούτρα μου απόμεινε ύστερα χρώμα
Βαθύ ροζ απ’ τα χείλη σου μα εμένα κυρία
Σε κοιτάνε ακίνητο το μπλάβο μου όμμα
Και κρύα

Ω να’χα κι εγώ μεσ’ στο στήθοσ καρδίτσα
Και όχι για να κρούω τισ φούχτεσ μια σούστα
Αχ πωσ θα στην έπιανα καρφίτσα καρφίτσα
Τη φούστα

Και πωσ τα μαλλάκια σου μπούκλα τη μπούκλα
Ωραία θα στα’φιαχνα με κόπτσεσ και τέλια
Σε στιλ πομπαδούρ να σ’ είχα μια κούκλα
Μου τέλεια

Μα εγώ στησ πνοήσ σου για να φτάσω το μύρο
Των ποδιών μου πατώ στο κενό στισ μυτίτσεσ
Και αχ στην κλωστή μου πόσεσ φέρνω τριγύρω
Βολτίτσεσ

Θεέ μου θα κλάψω στροφέσ χωρίσ ντάμεσ
Με τέζα τα χέρια μου με σφάζει μια ζήλεια
Στον αέρα να φέρνω και να’χω παλάμεσ
Δυο ζίλια