Ο κύριος Francois Villion

Δε χαίρεσαι θαράπαψη παρά απ'τον πεινασμένο
Ούτε κι εξυπηρέτηση παρά απ'τον εχθρό
Ούτε και μάσημα αν δε φασ σανό δεματισμένο
Ούτε και φύλαξη παρά απ'τον υπναρά φρουρό

Ούτε συμπόνια ή συγχώρεση παρά απ'την ασπλαχνιά
Ούτε και καθησύχαση άλλη απ'του σκιαγμένου
Ούτε και πίστη παρά απ'τον αγύρτη μοναχά
Ούτε κι ορμήνια γνωστική άλλη απ'του ερωτευμένου

Δε χαίρεσαι όξω στα λουτρά γάμο πιο τιμημένο
Ούτε και φήμη παρά μόνο αν κάνεισ φονικό
Ούτε έπαινο αν δεν αρνηθείσ χρέοσ που'χεισ φαγωμένο
Ούτε χωρίσ ξεπλάνεμα έρωτα αληθινό

Ούτε και γέλιο αν δε γευτείσ καμια γερή γροθιά
Ούτε ευτυχία πιο τρανή απ'του συφοριασμένου
Ούτε μαντάτο αληθινό παρά απ'την ψευτιά
Ούτε κι ορμήνια γνωστική άλλη απ'του ερωτευμένου

Δεν είναι άλλοσ πιο ξέγνοιαστοσ απ'τον συλλογισμένο
Ούτε απ'το φτου είναι τίποτισ άλλο πιο ευγενικό

Ούτε κουμάντο πιο γερό από του μπουνταλά
Ούτε και γνώμη πιο σοφή από του μανιασμένου
Ούτε φρικτότεροσ αχόσ απ'τη γλυκιά λαλιά
Ούτε κι ορμήνια γνωστική άλλη απ'του ερωτευμένου