Παράσταση για δύο

Η παράσταση αρχινά
Δύο πρόσωπα ειν’ αρκετά
Στον έρωτά τουσ χαμένα σε μια τέτοια φωτιά
Η παράσταση αρχίζει ξανά

Και νομίζεισ πωσ βαδίζουν μαζί
Η ιστορία κάτι τέτοιο απαιτεί
Μα στην αγάπη ο καθένασ περπατάει μοναχόσ
Είναι νόμοσ τησ ζωήσ δυστυχώσ

Να κι εγώ σ’ ένα τέτοιο χορό
Δεν με νοιάζει πού θα πάει ή τι θα βρω
Η αγάπη για σένα είναι δρόμοσ κλειστόσ
Μα στην άκρη του υπάρχει ένα φωσ

Σε τέτοιο δίχτυ καιρό
Σαν αιχμάλωτοσ σε πόλεμο ιερό
Ανακρίνομαι πάλι στησ καρδιάσ σου το φωσ
Μα φοβάμαι μην βρεθώ μοναχόσ

Κι όμωσ κοίταξε φίλε να δεισ
Τι παράξενοι που είμαστε όλοι εμείσ
Όταν σβήσει ο έρωσ που νιώθει ο καθείσ
Θ’ ανοιχτούμε στουσ ρυθμούσ τησ ζωήσ