Στο βάθος κάποιου δρόμου μακρινού

Όλα τελειώνουν όλα λιγοστεύουν
Και όλα έχουν γίνει μια σταλιά
Κι’ αυτοί που σ’ έναν έρωτα πιστεύουν
Τισ νύχτεσ κατεβαίνουνε σκαλιά

Σκαλιά που οδηγούνε σε υπόγεια
Απ’ όπου ψάχνεισ μάταια να βγεισ
Η αγάπη μασ ωθεί σε καταγώγια
Διακόσια μέτρα κάτω απ’ τη γη

Όλα τελειώνουν όλα ξεμακραίνουν
Στενεύουνε τα όρια του νου
Κι’ εμείσ οι δυο κουκίδεσ που μικραίνουν
Στο βάθοσ κάποιου δρόμου μακρινού

Στο βάθοσ κάποιου δρόμου που πηγαίνει
Χωρίσ επιστροφή μεσ’ το κενό
Κι’ εσύ όλο να κλαισ που δε σου βγαίνει
Το όνειρο ποτέ αληθινό

Όλα τελειώνουν όλα έχουν αδειάσει
Μα κράτα τησ αγάπησ την κλωστή
Όπωσ τα είχεσ σχεδιάσει
Όπωσ τα είχεσ φανταστεί

Διονύσης Τσακνής