Τα ρομπότ

Λοιπόν ωραία εφτάσαμε ποιοσ ξέρει από τι κήπουσ
Ξένα πουλιά γησ άγνωστησ πρώσσοι εδώ ατενείσ
Και είμαστ’ εδώ στησ χάλκινησ καρδιάσ μασ μπροσ τουσ χτύπουσ
Μ’ άγνωστο εντόσ μασ γύρισμα και ρόγχο μηχανήσ

Κι ήταν ωραία πρώτο φτερό άκρη άκρη τα’ ακρωτηρίου
Τησ χίμαιρασ ωσ στάθκαμε με πόζεσ και ρυθμούσ
Με στήθοσ κούφιο ακούοντασ εντόσ μασ του μυστήριου
Τη ρόδα πόθουσ να γυρνά γρανάζια και αριθμούσ

Πρώτο φτερό τι πήδημα παράδεισοσ που εχάθη
Η πρώτη ανυπαρξία μασ αργά τάχα ή νωρίσ
Κι είμαστ’ α χα απ’ το υλικό να ζούμε χωρίσ λάθη
Πούν’ με σοφία οι ηλίθιοι και οι σοφοί ν’ χωρίσ

Λειψοί ή περίσσοι αίνιγμα μυστήριο γύρω οι τόποι
Και ο σπαραγμόσ τησ μύτησ μασ μοιάζει άνθοσ του ουρανού
Δε φτάσαμε ή περάσαμε κι εμείσ νάμαστ’ ανθρώποι
Δώθεσ τάχα σταθήκαμε ή πέρα από το νου