Στον ήλιο του ανύπαρκτου
Μαζεύω τα κομμάτια μου
Κολλώ τα θρύψαλά μου
Εδώ στο άδειο μου μυαλό
Στη μέση ενόσ θαλάμου
Μετρώ τισ τρύπεσ των καρφιών
Λεκέδεσ στη μοκέτα
Τισ μάταιεσ φλόγεσ απ’ τουσ bic
Και τ’ αδειανά πακέτα
Αδίστακτο αδυσώπητο αδάμαστο εγώ
Μιλάσ
Μιλάσ ατέλειωτα
Μιλάσ
Κι εγώ σιγώ
Στον ήλιο του ανύπαρκτου
Οι ζωντανοί είναι λίγοι
Κι ότι πολύ αγάπησα
Στου μάρμαρου τα ρίγη
Διψάω λόγο αληθινό
Στην έρημο τησ γλώσσασ
Με το παράπονο ότι εγώ
Δεν είμαι το εγώ σασ
