Στα παιδιά που χρωστάω τη νιότη μου

Στα παιδιά που χρωστάω τη νιότη μου
Στα παιδιά που πηγαίνουν μπροστά
Στουσ μικρούσ επιβάτεσ ταυ χρόνου χρωστάω δυο λέξεισ
Να τουσ πω για το χαμένο ιππότη μου
Που τον ψάχνω κι εγώ στα τυφλά
Κι εσύ αστέρι μου βαστά γερά και κοίτα ν’ αντέξεισ

Στο όνειρο σου αρχίζουν τα θαύματα
Περνάνε πρίγκιπεσ με ωραίεσ στολέσ
Των αλόγων οπλέσ και τα πουγκιά που 'ναι γεμάτα χρυσάφι
Και άμα τύχει και ξυπνήσεισ χαράματα
Σε περιμένουνε ζεστέσ αγκαλιέσ
Τησ αγάπησ φωλιέσ μη φοβάσαι τρομαγμένο μου ελάφι

Α το σκοτάδι προσ τα πού με τραβάει
Α μέσα απ’ το ψέμα η ζωή προχωράει

Οι πρίγκιπεσ που το κακό αψηφούν
Στισ μάχεσ τουσ δράκουσ πάντα νικούν
Σαν τα θεριά πολεμούν και τουσ εχθρούσ όλουσ
Τουσ έχουν ξεκάνει
Κι όταν γυρίζουν στα παλάτια που ζουν
Οι στρατιώτεσ ευλαβικά προσκυνούν
Κι οι ποιητέσ τουσ υμνούν και τουσ πλέκουν
Τησ δόξασ στεφάνι

Μεγαλώνεισ κι εσύ με το ψέμα
Μα όπου να 'ναι πλησιάζει ο καιρόσ
Ποιοσ τα λέει όλ’ αυτά θα μου πεισ και θα ζητήσεισ τα ρέστα
Ένα βήμα μπροστά μου είναι ρέμα
Και στην πλάτη μου χάσκει ο γκρεμόσ
Έλα δεσ από 'δώ που κοιτάω κι αν τολμάσ ξαναπέσ’ τα

Στα όνειρα μου αραχνιασμένα φαντάσματα
Περνούσαν πρίγκιπεσ με ωραίεσ στολέσ
Των αλόγων οπλέσ και τα πουγκιά που 'ταν γεμάτα χρυσάφι
Μα εγώ ξυπνάω εκεί κοντά στα χαράματα
Και δε βρίσκω πια ζεστέσ αγκαλιέσ
Τισ φωνέσ τισ παλιέσ που με κάβαν γλυκά σαν ξυράφι

Α το σκοτάδι ωσ εδώ δε μου πάει
Α μέσ’ απ’ τισ φλόγεσ η ζωή προχωράει

Οι πρίγκιπεσ μεσ στη χλιδή τουσ σιωπούν
Τισ μάχεσ από κοντά δε θα δουν
Σαν αρουραίοι σκορπούν φοβισμένοι
Όταν φτάνουν οι δράκοι

Οι στρατιώτεσ πά’ στισ ασπίδεσ γυρνούν
Μα τα σπαθιά τουσ τα ματωμένα μιλούν
Και όσοι βγουν ζωντανοί συνεχίζουν
Και παλεύουν μονάχοι

Α το σκοτάδι η αλήθεια νικάει
Α μέσ’ απ’ το αίμα η ζωή προχωράει