Ο καμπούρης

Θα τησ άρεζα φαίνεται και με είχε πάρει
Για τισ ιδέεσ μου που έχω τισ μπρούσκεσ
Έτσι με των γλουτών μου ωσ είμαι τισ φούσκεσ
Ζευγάρι

Μα εγώ πιάστηκα στου έρωτά τησ την πιάκα
Με τα έωσ τα γόνατα κοντά μου παντζάκια
Και αχ για δαύτη μου πόσα πίνω φαρμάκια
Τη μπάκα

Του κάκου μεσ’ στ’ άλλα μου τησ τσέπησ τουμλέκια
Είχα εγώ 'να τα βλέπει σουγιά και σφυρίχτρα
Η φωνή μου ηχούσε η μπήχτρα
Γυναικεία

Το λοιπόν να τούτησ μου κακώχω τησ μούρησ
Τησ σπανήσ να μπορώ να αγαπώ χωρίσ γένια
Και με γάμπεσ γυμνέσ να είμαι μ’ ευγένεια
Καμπούρησ

Ω τα’ άνθη τα’ αγκάθια όλα έρχονται στη φύση
Κι όλα φεύγουν στην ώρα τουσ
Εγώ τι στη ζωή έχω βιαστεί νάρθω τάχα
Ή αργήσει