Μονόλογοι

Μη με ρωτάσ αν αντέχω τα βράδια μη με ρωτάσ
Μη με κοιτάσ μ’ ένα ύφοσ παράξενο μη με κοιτάσ
Μεσ’ το μυαλό μου έχω εικόνεσ
Που έχουν τουσ δικούσ τουσ κανόνεσ μη μου μιλάσ

Μη μου μιλάσ γιατί ξέρω καλά πωσ δε θεσ να μ’ ακούσεισ
Κάτι θα πω μα τα κλειστά σου τ’ αυτάκια δε θα τ’ ανοίξεισ
Θ’ αρχίσεισ μετά τα συνθήματα
Τουσ λόγουσ σου και τα κηρύγματα να μασ καταπλήξεισ

Αυθεντίεσ και σοφοί υπάρχουν τριγύρω μου
Δασκαλίτσεσ σαν και σένα που ο θεόσ να φυλάει
Προτιμάω στη σιωπή να οχυρώσω τη σκέψη μου
Και ν’ ανοίγω την καρδιά μου σ’ όποιον μ’ αγαπάει
Ναι μ’ αγαπάει