Μια πέτρα που κυλάει

Ποια είν'η διαφορά αν νιώθεισ σαν εξόριστοσ στην πόλη σου
Ή κάποιοσ που φοράει στολή σε διώχνει με την κάννη ενόσ όπλου
Αν έχεισ να του δείξεισ μια ταυτότητα που'χεισ στο πορτοφόλι σου
Ή πρέπει ν'απαντήσεισ τι ακύρωσε το σήμα του απόπλου

Μια πέτρα που κυλάει θαρρείσ με κυνηγάει με σημαδεύει
Γυρνώ τη βλέπω πίσω μου κι αν στρίψω με προσμένει στη γωνία
Σα στόμα που γελάει που δίπλα μου περνάει με κοροϊδεύει
Κι αν πάλι μείνω σπίτι μου απ’ έξω περιμένει με μανία

Ποιοσ είναι τελικά χαμένοσ από τούτο τον αγώνα
Λαθραία πάλι έρχονται σαν πρόσφυγεσ ξανά τα όνειρά σου
Στο τέλοσ θα το δεισ ο χρόνοσ μοιάζει με απατεώνα
Που χαίρεται όταν καίγονται λιμάνια οι σταθμοί και τα φτερά σου