Ύμνος στον άντρα

Άντρασ σαν παιδί ή πατέρασ
Που στο τέλοσ τησ μέρασ ελπίζει
Άντρασ στησ γυναίκασ τα μάτια
Περιμένει να δει αν αξίζει

Άντρασ μια φωνή στο σκοτάδι
Που μονάχα ένα χάδι σου θέλει
Άντρασ κυνηγόσ και ηγέτησ
Τησ γυναίκασ ικέτησ εν τέλει
Άντρασ άντρασ

Τισ μεγάλεσ τισ νύχτεσ είδα νίκεσ και ήττεσ
Των ονείρων τη γέννα μπροστά μου
Στρατηγόσ και στρατιώτησ απ’ τα χρόνια τησ νιότησ
Χωρίσ πάντα να σ’ έχω κοντά μου

Μα δική σου η νίκη είν’ εδώ σου ανήκει
Η συνέχεια είσαι του κόσμου
Μα εμένα η φύση δε μπορεί να μ’ αφήσει
Κι από σύμμαχοσ γίνετ’ εχθρόσ μου

Άντρασ στο καθήκον σκυφτόσ
Αβοήθητοσ στη μοναξιά του
Άντρασ ακροβάτησ σκηνήσ
Θεατήσ τησ ζωήσ του θανάτου

Πεσ μου αν σε λεν’ ευανθία ή μυρτώ
Ή μαρία από όλου του κόσμου τα μέρη
Πεσ μου αν υπάρχει καμία
Που μπορεί να μου πει αν με ξέρει
Άντρασ άντρασ

Άντρασ η σιωπή του κραυγή
Μια φωτιά δυνατή που τον καίει
Άντρασ μη ρωτάτε γιατί
Αν τον δείτε μονάχο να κλαίει