Η μάνα του Γεώργιου Βιζυηνού

Μεσ του σπιτιού του την αυλή
Μαύρο τρυγόνι κλαίει
Τον ψάχνει η μάνα του τυφλή
Και καρβουνάκι καίει

Ακούει τισ πατημασιέσ
Όμωσ κανείσ δε φτάνει
Και σε σαράντα εκκλησιέσ
Σκορπάει το λιβάνι

Όλα τα πεύκα στο δαφνί
Στον άνεμο λυγάνε
Τι κι αν δεν έχουνε φωνή
Όλα τα μαρτυράνε

Λένε για κείνο το παιδί
Που ακόμα εδώ γυρίζει
Κι όποιοσ στον ύπνο του το δει
Ξυπνάει και δακρύζει