Χαλάει ο κόσμος

Χαλάει ο κόσμοσ ακριβώσ έξω απ την πόρτα,
Κι εγώ κλεισμένοσ μεσ το σπίτι μοναχόσ
Στην τηλεόραση τα ίδια γεγονότα
Την ίδια σούπα καταπίνω διαρκώσ
Ίσωσ αργά να προβληθεί και καμιά τσόντα
Και ίσωσ αύριο να γίνουν όλα αλλιώσ
Μπορεί να πέσει κάνα λαχείο
Και να την κάνω μια για πάντα απ το γραφείο
Και καληνύχτα

Χτυπούν τακούνια στα πατώματα και σπάνε
Μεσ στ’ όνειρό μου έχει ανάψει ο χορόσ
Γυναίκεσ όμορφεσ με δίψα με κοιτάνε
Καθώσ χορεύουν ιδρωμένεσ μέσ το φωσ
Κι από το κέντρο του κορμιού μου με τραβάνε
Να θυμηθώ τι ναι ουρανόσ και τι βυθόσ
Μου έχουνε λείψει αυτά τα ύψη
Στη χειμερία νάρκη που χω υποκύψει

Μα θα ξυπνήσω δε θα ξυπνήσω
Και τότε πίσω τη ζωή μου θα ζητήσω
Θα πάρω πέτρα κεφάλια μέτρα
Και τησ καρδιάσ μου θα γεμίσω τη φαρέτρα
Και θα ορμήξω τον εαυτό μου να ξαναβρώ

Στο σκαλοπάτι μου σειρήνεσ διαφημίσεισ
Μ’ άτοκεσ δόσεισ αγοράζεισ το θεό
Σου δίνουν χρήματα με κάρτεσ και ρυθμίσεισ
Κι ό,τι σου δίνουνε σου το ζητούν διπλό
Ψάχνω στισ τσέπεσ μου και κοίτα μη ρωτήσεισ
Εκεί στο βάθοσ τουσ τι πρόκειται να βρω
Και δε γελάω μ’ αυτή τη πλάκα
Δεν ειν’ αστείο να σε παίρνουνε για βλάκα
Και να στο λένε

Πού να χαθήκαν ολ’ αυτά που χα πιστέψει
Σε ποιο ντουλάπι σε ποιο χρόνο ποια εποχή
Ό,τι αγαπούσα ξένα χέρια το χουν κλέψει
Και τησ ζωήσ μου πια η θέση είν’ αδειανή
Με ένα ψέμα μου παγίδεψαν τη σκέψη
Με ένα άλλο μου λερώσαν την ψυχή
Κι ενώ το ξέρω και υποφέρω
Κάτω απ τησ μοίρασ μου κοιμάμαι το σομπρέρο