Εαυτούληδες

Ωσ ωραία ήταν μου απόψε η λύπη
Ήρθαν όλα σιωπηλά χωρίσ πάθη
Και με ήβραν χωρίσ κανέν’ να μου λείπει
Τα λάθη

Κι ωσ τα γνώρισα όλα μου γύρω μπραμ πάφεσ
Όλα κράταγαν τρουμπέτεσ και βιόλεσ
Εαυτούληδεσ που με βλέπαν oι γκάφεσ
Μου όλεσ

A τι θίασοσ λίγον τι από αλήτεσ
Μουζικάντεσ μεθυσμένουσ και φάλτσουσ
Έτσι ωσ έμοιαζαν με πρισμένεσ τισ μύτεσ
Παλιάτσουσ

Και τι έμπνευση να μου δώσουν τη βέργα
Μπροσ σε τρίποδα με κάντα μυστήρια
Όπου γράφονταν τ’ αποτυχημένα μου έργα
Εμβατήρια

Και τι έμπνευση μαιτρ του φάλτσου γώ πάντα
Με τη βέργα μου τώρα ψηλά λέω με τρόμουσ
Νά με δαύτη μου να παρελάσω τη μπάντα
Στούσ δρόμουσ

Kι ωσ πισώκωλα θα παγαίνω πατώντασ
Μεσ σε κόρνα θα τα βροντούν και σαντούρια
Οι παλιάτσοί μου στον αέρα πηδώντασ
Τα θούρια

Διονύσης Τσακνής