Άτακτη φυγή

Tρεισ νταβατζήδεσ τσαμπουκάδεσ και φλώροι
Ένα τσούρμο ξεφτίλασ και τρόμου
Μου τη στήνουν τα βράδια σαν γυρνάω στο σπίτι
Αρουραίοι παιδιά του διαβόλου

Ο ένασ ζητάει να τα πάρει επί τόπου
Ο άλλοσ ζητάει νταηλίκι
Ο τρίτοσ κουστούμι και γραβάτα του κώλου
Και γώ ένασ μεθυσμένοσ ξενύχτησ

Γυρνάω πίσω στην κοιλιά τησ μάνασ μου
Σαν πληγωμένο πια αγρίμι μονάχο
Και στον ομφάλιό μου λώρο καλύτερα
Να κρεμαστώ παρά μ’ αυτούσ να υπάρχω

Τουσ ξεφεύγω με λύσσα έχω μάθει τα κόλπα
Και τουσ κλείνω στη μούρη την πόρτα
Στον αθώο μου ύπνο ξεπροβάλουνε τώρα
Και ζητάνε τα ίδια όπωσ πρώτα

Ο ένασ ζητάει να τα πάρει επί τόπου
Ο άλλοσ ζητάει νταηλίκι
Ο τρίτοσ κουστούμι και γραβάτα του κώλου
Και γώ ένασ μεθυσμένοσ ξενύχτησ

Γυρνάω πίσω στην κοιλιά τησ μάνασ μου
Σαν πληγωμένο πια αγρίμι μονάχο
Και στον ομφάλιό μου λώρο καλύτερα
Να κρεμαστώ παρά μ’ αυτούσ να υπάρχω