Z sufitu

Jest takie miejsce na suficie
Gdzie czasem widać rzeczy sedno
Wystarczy długo się wpatrywać
Wtedy gdy jest ci wszystko jedno
Gdy coraz mniej rozumiesz z tego
Co w życiu nam się zdarza
A dni i noce czas wydziera
Jak kartki z kalendarza

Co z tą nadzieją czemu wciąż
Jak zimne ognie gaśnie
Czemu tak smutno wokół mnie
Choć się spełniają baśnie
Co co z tą nadzieją

Bóg coraz bardziej roztargniony
Pewnie za dużo ma na głowie
A gdy na wysokościach zamęt
Czy spać spokojnie może człowiek
Gdy ciemno budzą się demony
Bezczelnie włażą wszędzie
A że się mnożą bez umiaru
To jeszcze ciemniej będzie

Co z tym rozumem czemu śpi
Gdy tak potrzebny właśnie
Czemu tak głupio wokół mnie
Gdy się spełniają baśnie
Co co z tym rozumem
Co z rozumem

Mój anioł stróż się właśnie zdrzemnął
Ma przerwę w pracy aż do świtu
By jakoś przetrwać noc bezsenną
Czytam „Nieznośną lekkość bytu"
Nade mną niebo wciąż gwiaździste
A we mnie mgła zwątpienia
Gapię się w sufit choć wiem dobrze
To nie najlepszy punkt widzenia

Co z tą nadzieją czemu wciąż
Jak zimne ognie gaśnie
Czemu tak głupio wokół mnie
Choć się spełniają baśnie
Co z tą nadzieją
Co co