Pieśń ocalenia

Spojrzałam słońcu w oczy płowe
Do bólu mnie olśniło
Odjęła mi człowieczą mowę
Okrutna życia miłość

Milczenie stukamiennym murem
Od światła dzieli ciemność
Podziel się ze mną swoim bólem

Taka jest wieczna rzeczy kolej
Od śmierci chroni pieśń
Wszystko co piękne musi boleć
Ale tak trudno to znieść

Kwiat podeptany podnieść najczulej
Pieszczotą nienadaremną
Podziel się ze mną swoim bólem
A ja się z tobą swoim podzielę

Dwie dłonie dziesięcioro palcy
Splecionych przeciw nienawiści
Radości nie dla wszystkich starczy
Bólu wystarczy dla wszystkich

I będzie na tej ziemi święto
I będzie wesele
Podziel się ze mną swoim bólem

Taka jest wieczna rzeczy kolej
Od śmierci chroni pieśń
Wszystko co dobre musi boleć
Ale tak trudno to znieść

Umarłej róży skrzepłą purpurę
Podnieść ocalić ocalić
Podziel się z nami swoim bólem

Podziel się z nami swoim bólem
Podziel się z nami swoim bólem

Przez oceanu ruchome płaszczyzny
Przez głodu czarne płomienie

Podziel się z nami swoim bólem
Podziel się z nami swoim bólem

Gdy masz bezludnej ciszy ulec
Ona najbardziej rani

Podziel się z nami swoim bólem
Podziel się z nami swoim bólem
Podziel się z nami

Podziel się z nami swoim bólem
Podziel się z nami swoim bólem

Nieś dumnie współistnienia blizny
Nieś dumnie swoje cierpienie

Podziel się z nami swoim bólem
Podziel się z nami swoim bólem

Przez piękno rozpacz świata które
Zabija gdy jesteśmy sami

Podziel się z nami swoim bólem
Swoim bólem

Podziel się z nami swoim bólem
Swoim bólem podziel się z nami

Podziel się z nami swoim bólem
Podziel się z nami

Podziel się z nami swoim bólem
Swoim bólem

Przez piękno rozpacz świata które
Zabija gdy jesteśmy sami
Podziel się z nami swoim bólem
Podziel się z nami

Podziel się z nami swoim bólem
Podziel się z nami swoim bólem
Podziel się z nami