Cokolwiek robię, nie żałuję

Nie wiem czego chcę
Nie jest mi z tym źle
Krążę tu czy tam
Wiele z tego mam

Życie składam z chwil
Taki jest mój styl
Czuję że w tym jest
Jakiś głębszy sens

Może to za mało może nie
Ale na ten temat swoje wiem
Że żyć trzeba iść trzeba
Trzeba iść za nienazwanym snem
Nie niech się zdarzy co się marzy
Wbrew logice kalendarzy idę

Cokolwiek robię nie żałuję
Dopóki żyję póki czuję
Co znaczy tych tych kilka łez
Nad moim śmiesznym losem
To przecież mały deszczyk jest
I więcej zniosę

Cokolwiek robię nie żałuję
Dopóki żyję póki czuję
I nie w tym rzecz i nie w tym rzecz
Mieć to to co się chce
Bo omal żyć znaczy żyć
A żyć to znaczy być
Na sianie spać i jabłka rwać
Zobaczyć w twoich oczach
Że dobrze mu że ze mną dobrze mu

Gdybym miała jakiś cel
Byłoby mi źle
Znowu zakwitł biały bez
Jestem bliska łez

Ścieżką idzie pies
Cały w łaty jest
Życie składam z chwil
Taki jest mój styl

Żyję śpiewam chodzę patrzę
Życie staje się bogatsze
Słucham gdy zaszumią drzewa
Może kiedyś to zaśpiewam

Piję Colę w Zanzibarze
W bardzo dziwnym nocnym barze
Więcej mam niż mogę mieć
Kiedy głaskam kocią sierść

Żeby żyć trzeba być trzeba iść
Za nienazwanym snem
Nie niech się zdarzy co się marzy
Wbrew logice kalendarzy idę

Cokolwiek robię nie żałuję
Dopóki żyję póki czuję
Co znaczy tych tych kilka łez
Nad moim śmiesznym losem
To przecież mały deszczyk jest
I więcej zniosę

Cokolwiek robię nie żałuję
Dopóki żyję póki czuję
I nie w tym rzecz i nie w tym rzecz
Mieć to to co się chce
Bo omal żyć znaczy żyć
A żyć to znaczy być
Na sianie spać i jabłka rwać
Zobaczyć w twoich oczach
Że dobrze mu że ze mną dobrze mu