Paryski walczyk

Są piosenki różne bardzo
Jedne dumne tłumem gardzą
Inne nie
Jest i kuplet i canzona
Ta jest dobrze urodzona
A ta źle

Paryski walczyk beztroski lekkoduch
Chociaż przedmiejski plebejski jest z rodu
Jak król się czuje wśród blasków Champs Élysées
Paryski walczyk błahostka skrzydlata
To pupil miasta serdeczny brat łata
Dla wszystkich śpiewa i każdy słuchać go chce

Z przedmiejskich knajpek spod mostów Sekwany
Wyfrunie nagle jak ptak rozśpiewany
I płynie walczyk przez miasta rejwach i gwar
Gavroche wśród walców ulicznik paryski
Rozsiewa nuty słoneczne rozpryski
W Lasku Bulońskim wśród całujących się par
Młodych par pięknych par

Są piosenki które młodo
Umierają razem z modą
W rok lub dwa
Są co krótko błysną z radia
I są takie których magia
Trwa i trwa

Paryski walczyk błahostka skrzydlata
Wciąż się odradza przez lata i lata
Wiecznie młodzieńczy jakby nie tykał go czas
Paryski walczyk jest takich bez liku
Jeden z tysiąca paryskich walczyków
Tych co roznoszą uśmiech Paryża wśród nas

Na klawiaturze tańczące dwie dłonie
Paryski walczyk na akordeonie
Stań pośród innych słów i melodii się ucz
Paryski walczyk piosenka paryska
W zamknięte okna przez szpary się wciska
Zamknięte serca raz dwa otwiera jak klucz
Tak jak klucz srebrny klucz