Nie przestanę wierzyć

Tyle świtów przepłakanych
Tyle listów niewysłanych
Tyle kłosów co nie wzeszły
Tyle dróg co się rozeszły
Tylu gwiazdek nie dojrzałam
Na dalekim, zimnym niebie
Ale zawsze powtarzałam
A jednak nie przestanę wierzyć w CIEBIE

Pojawiłeś się nagle by odejść szybciej jeszcze
Zapłakały słoneczne dni zimnym jesiennym deszczem
I naśmiewał się ze mnie świat
Po co ci to było?
Nie skąpiono mi mądrych rad
A jednak nie przestałam wierzyć w MIŁOŚĆ

Nie przestałam i wygrałam
Nową kartę zapisałam
Gdzie miłości czułe słowa
Codziennie rodziły się od nowa
Nowa miłość bywa trwożna
I nieufna i ostrożna
Taka krucha, gdy się budzi
A jednak nie przestałam wierzyć w LUDZI

Bo jest mi potrzebna jak tlen
Wiara, że w życia zgiełku
Ktoś jedyny, za szybą, hen
Pali dla mnie światełko
I choć często niełatwe dziś
Patrzy na mnie niemiło
Zawsze broni mnie jedna myśl
A jednak nie przestałam wierzyć w MIŁOŚĆ

Zawsze broni mnie jedna myśl
A jednak nie przestanę wierzyć w MIŁOŚĆ
Zawsze broni mnie jedna myśl
A jednak nie przestanę wierzyć w MIŁOŚĆ