Baśń o słowiku

Za domem, w gęstym krzaku bzu
Co wieczór śpiewał słowik
Swym dzieciom śpiewał wpierw do snu
A potem Piotrusiowi
Majowy księżyc w oknie stał
Wsłuchany w pieśni echa
I Piotruś słuchał, choć już spał
A przez sen się uśmiechał

La la la, la la la la la
La la la, la la la la la
La la la, la la la la la

Dzyń dzyń dzeń dzeń
Dzyń dzyń dzeń dzeń
Żył cesarz, pan nad pany
Dzyń dzyń dzeń dzeń
Dzyń dzyń dzeń dzeń
W pałacu z chińskiej porcelany

Jesienią ścięto stary krzak
Gdzie wiosną śpiewał słowik
Poleciał na wygnanie ptak
Żal trochę Piotrusiowi
Lecz mały żal niedługo trwał
Na Gwiazdkę dostał ptaszka
Sprężynę, piórka z blachy ma
I głosik też jak blaszka

Na na na, na na na na na
Na na na, na na na na na
Na na na, na na na na na

Brzęku, brzęku, brzęk
Ze złota dziobek mam
Takiego nie ma cesarz sam
Brzęku, brzęku, brzęk
Mam skrzydła bardziej brylantowe
Niż diadem samej cesarzowej
Brzęk! Przy łóżku dziecka dzień i noc
Stroskana matka czuwa
Zawiodła wszelkich leków moc
Śmierć oczy mu zasnuwa
Wtem gdzieś za oknem ptasi tryl
Rozsypał się perłami
Otworzył oczy
Piotruś i Uśmiechnął się do mamy

La la la, la la la la la
La la la, la la la la la
La la la, la la la la la

Dzyń dzyń dzeń dzeń
Dzyń dzyń dzeń dzeń
Porcelanowe biją dzwony
Dzyń dzyń dzeń dzeń
Dzyń dzyń dzeń dzeń
Cesarz cudownie uzdrowiony
Dzyń dzyń dzeń dzeń
Dzyń dzyń dzeń dzeń
To cud - odżyły krzaki bzu
Dzyń dzyń dzeń dzeń
Dzyń dzyń dzeń dzeń
To słowik znów zaśpiewał tu
Śpiewał tu śpiewał tu

La la la, la la la la la
La la la, la la la la la
La la la, la la la la la