Śmierć kresem wszystkiego

Omnia mors aequat
Uzależniona w nieustannej konsumpcji-utylizacji tak trwam
Nie mogę znieść mej bezradności wobec bestialskiej ludzkości
Świat staje się pusty bo wyplewia się wolę tworzenia, gasi natchnienia
Za daleko ludzkość się posunęła a ja krwawię

I kościotrupy tańczą w swym tańcu podniebnym i liczą kto z nas dziś ma umrzeć
Oto nieboszczyk otworzył oczy i ujrzał bezduszność produkowaną w fabrykach śmierci
Obdziera ludzi z honoru, ich uczuć i duszy

Uciekam do snów do swej dziecięcej wyobraźni marzeń i baśni
Lecz nie potrafię być ślepa na globalne zezwierzęcenie
Mors ultima linea rerum!