Tis Nihtas O Diavatis

Ένασ διαβάτησ προχωρεί
Μέσα στησ νύχτασ τα σκοτάδια
Σέρνει το βήμα του βαρύ
Όπωσ τ' ανθρώπινα ρημάδια

Σε κάποια πόρτα σταματά
Που το καντήλι ακόμα καίει
Κι ενώ με σπαραγμό χτυπά
Κάποια φωνή τού λέει

Τι θεσ ζητιάνε τι ζητάσ
Τι θέλεισ τέτοια ώρα
Ελεημοσύνη μη ζητάσ
Δε σου ανοίγω τώρα

Ελεημοσύνη δε ζητώ
Εγώ ζητώ εσένα
Είμαι ο γιοσ σου μάνα μου
Που ήρθε απ' τα ξένα

Ανάθεμα στη φτώχια μασ
Ανάθεμα στα ξένα
Σε άσπρισαν σε γέρασαν
Παιδάκι μου κι εσένα

Μη βλαστημάσ την ξενιτιά
Κι ασ είδεσ μαύρεσ μέρεσ
Γιατί εκεί έχουν παιδιά
Κι άλλεσ πολλέσ μητέρεσ