Μετάνοιωσες (Metanioses)
Πυθαγόρας (Pythagoras)
Έφυγες απάνω στο θυμό σου
Κι ήταν η φυγή σου θάνατός σου
Γιατί ο χρόνος είναι δικαστής
Είχες το θάρρος να μ’ αφήσεις
Χωρίς και να με χαιρετίσεις
Και τώρα συλλογίσου
Μες στην καταστροφή σου
Το χέρι μου ζητάς για να πιαστείς
Μετάνιωσες αλλά σ’ έχω ξεχάσει
Κι ο πόνος μου κι αυτός έχει περάσει
Η πονεμένη μου καρδιά
Βρήκε αλλού παρηγοριά
Κι αν μετάνιωσες το τρένο το `χεις χάσει
Νόμιζες πως θα σε περιμένω
Να με βρεις γυρνώντας νικημένο
Και πως θα σου ανοίξω για να μπεις
Μα το φαρμάκι σου που πήρα
Μου έδωσε δύναμη και πείρα
Και ούτε θα σ’ ανοίξω
Και ούτε θα σ’ αγγίξω
Και δεν ακούω ό,τι κι αν μου πεις
Μετάνιωσες αλλά σ’ έχω ξεχάσει
Κι ο πόνος μου κι αυτός έχει περάσει
Η πονεμένη μου καρδιά
Βρήκε αλλού παρηγοριά
Κι αν μετάνιωσες το τρένο το `χεις χάσει
