Σκοτεινιασμένε ουρανέ

Σκοτεινιασμένε ουρανέ χαμήλωσε λιγάκι
Και πάρε μου τα δάκρυα που στάζουν σαν φαρμάκι
Να τα ρίξεισ μεσ στα ξένα στάλα στάλα σαν βροχή
Μην τυχόν και συγκινήσουν κάποια άπονη ψυχή
Και ξανά ‘ρθει να με βρει

Κάποια ψυχή που μ' άφησε στισ πίκρεσ μου μονάχο
Σαν δέντρο που μαραίνεται χωρίσ νερό στο βράχο

Σκοτεινιασμένη θάλασσα το αίμα μου σου φέρνω
Να γίνει κύμα αγριωπό κύμα φουρτουνιασμένο
Και γιαλό γιαλό να φτάσει ωσ τη μαύρη ξενιτειά
Για να δει το σπαραγμό μου κάποια άπονη καρδιά
Μήπωσ κι έρθει μια βραδιά

Κάποια καρδιά που μ' άφησε στισ πίκρεσ μου μονάχο
Σαν δέντρο που μαραίνεται χωρίσ νερό στο βράχο