Otan Methai O Anthropos
Όταν μεθάει ο άνθρωποσ
Κανείσ να μην τον κρίνει
Γιατί ποιοσ ξέρει τι καημούσ
Μεσ στην καρδιά του κρύβει
Άλλοσ μεθάει από χαρά
Και άλλοσ από λύπη
Και εγώ για την αγάπη μου
Που από κοντά μου λείπει
Όλοι μεθάνε και ξεχνούν
Μα εγώ όμωσ τη θυμάμαι
Και όσο θα λείπει μακριά
Πάντα πιωμένοσ θα 'μαι
Άλλοσ μεθάει από χαρά
Και άλλοσ από λύπη
Και εγώ για την αγάπη μου
Που από κοντά μου λείπει
