Ντόρτια και δυάρες

Στη ζωή μου πάντα δυάρεσ πάντα ντόρτια
Κάθε βήμα και μια μαύρη συμφορά
Πότε φίλοσ πότε χάροσ πότε αρρώστια
Με πληγώνουν κάθε μέρα στη σειρά

Στη ζωή μου πάντα ντόρτια πάντα δυάρεσ
Αδικίεσ αγωνίεσ και λαχτάρεσ

Απ' τησ μοίρασ τα χαστούκια ότι μείναν
Μου τα πήρε μια κακούργα μια σκληρή
Και απάνω στισ πληγέσ μου κι άλλεσ γίναν
Που κανένασ να τισ γιάνει δεν μπορεί

Ποιον καημό μου να ξεχάσω ποιον να κλάψω
Είμαι ξένοσ σ' όποιον τόπο κι αν βρεθώ
Ένα μνήμα μένει τώρα για να σκάψω
Κι απ' τον κόσμο μια για πάντα να χαθώ