Μες στην ταβέρνα

Μεσ στην ταβέρνα τώρα κάθεσαι και δε μιλάσ
Μεσ στην καρδιά σου στάλεσ στάλεσ πέφτει ο σεβντάσ
Θυμάσαι τότε που πετούσεσ με πλατιά φτερά
Τώρα ο καθένασ τη ζωή σου την κλωτσοβολά

Βγάλε πάλι την ψυχή σου στο σεργιάνι μεσ στισ γειτονιέσ
Να γιομίσει η ζωή σου γλυκέσ φωνέσ και με πασχαλιέσ

Ήσουν ωραίοσ σαν περνούσεσ μεσ στισ γειτονιέσ
Στα παραθύρια σιγολιώναν χίλιεσ δυο καρδιέσ
Μεσ στην καρδιά σου κουβαλούσεσ όλεσ τισ καρδιέσ
Στα όνειρά σου τ' αηδονάκια χτίζανε φωλιέσ