Ανάθεμά σε ξενιτιά
Ανάθεμά σε ξενιτιά
Καταραμένη να ‘σαι
Μασ παίρνεισ τουσ λεβέντεσ μασ
Μανούλεσ δεν λυπάσαι
Είναι φριχτό στον άνθρωπο
Να ‘ναι ξενιτεμένοσ
Μακριά από κείνουσ που αγαπά
Μέσα στουσ ξένουσ ξένοσ
Κλαιν οι μανούλεσ μοναχέσ
Που λείπουν τα παιδιά τουσ
Την παναγιά παρακαλούν
Αχ να ‘ρθουν ξανά κοντά τουσ
Είναι φριχτό στον άνθρωπο
Να ‘ναι ξενιτεμένοσ
Μακριά από κείνουσ π' αγαπά
Μέσα στουσ ξένουσ ξένοσ
