Τα γιασεμιά

Τησ πλατείασ τα φώτα θολά κι οι βιτρίνεσ αδιάφορεσ
Σαν κινούμενη άμμοσ μοιάζει η ζωή ξαφνικά
Καθρεφτίζεται μια ζωγραφιά ενόσ κόσμου που γκρέμισε
Στα κλαμμένα σου μάτια που κρύβεισ με σκούρα γυαλιά

Μην κλαισ για αγάπεσ που περνάνε
Σαν μαραμέναα γιασεμιά
Εκείνεσ ξέρουν να σκορπάνε
Κι εσύ να ζεισ αληθινά

Μην κλαισ για αγάπεσ που περνάνε
Σαν μαραμέναα γιασεμιά
Εκείνεσ ξέρουν να σκορπάνε
Κι εσύ να ζεισ αληθινά

Μένεισ μόνοσ εκεί στα σκαλιά κι η καρδιά σου μοιράζεται
Κι η ζωή σου το σήριαλ βλέπει σε άλμπουμ παλιά
Κι η αγάπη ποτέ δεν γερνάει ποτέ δεν κουράζεται
Σαν γαλάζια σκιά θα γυρίζει τισ νύχτεσ αργά

Μην κλαισ για αγάπεσ που περνάνε
Σαν μαραμέναα γιασεμιά
Εκείνεσ ξέρουν να σκορπάνε
Κι εσύ να ζεισ αληθινά

Μην κλαισ για αγάπεσ που περνάνε
Σαν μαραμέναα γιασεμιά
Εκείνεσ ξέρουν να σκορπάνε
Κι εσύ να ζεισ αληθινά