ความคิดถึงส่งไปไม่ถึง
ตั้งแต่วันที่เธออยากเดินจากไป
เพราะใจเริ่มหมดรักกัน
แต่ไม่ใช่ใจของฉัน
เพราะมันยังเหมือนเดิมกับวันแรกเจอ
ตั้งแต่วันที่เราต้องการห่างกัน
ฉันยังแอบหวังให้เธอ
ได้ทบได้ทวนเรื่องราวที่ดีต่อกันจนถึงวันนี้ โว้
ที่ยอมให้เธอไป
ไม่ได้แปลว่าฉันต้องการลืมเธอ
ที่ยอมไม่พบเจอ
ไม่ได้แปลว่าฉันนั้นมีใคร
ที่ยอมทนคิดถึง
ไม่ได้แปลว่าฉันนั้นทนไหว
ที่จริงแล้วในใจก็กลัวเหลือเกิน
กลัวว่าความคิดถึง
ที่มันส่งไปไม่ถึงเธอ
แล้วมันทำให้เธอนั้นลืมว่าใครยังรอตรงนี้
กลัวว่าใครทางนั้น
จะเข้ามาแทนที่ฉัน
แล้วทำเธอเปลี่ยน
เปลี่ยนแปลงหัวใจ โว้
ตั้งแต่วันที่เธอได้เดินจากไป
ก็ยอมเข้าใจรับมัน
ภาพของเธอและฉัน
ก็กลายเป็นเหมือนภาพที่มันสีเทา
รูปของเราใบเดิมแม้นานแค่ไหน
ยังคงเก็บรักของเรา
แต่รูปของเธอและเขา
อาจทำให้มันลบเลือนจากนี้ โว้
ที่ยอมให้เธอไป
ไม่ได้แปลว่าฉันต้องการลืมเธอ
ที่ยอมไม่พบเจอ
ไม่ได้แปลว่าฉันนั้นมีใคร
ที่ยอมทนคิดถึง
ไม่ได้แปลว่าฉันนั้นทนไหว
ที่จริงแล้วในใจก็กลัวเหลือเกิน
กลัวว่าความคิดถึง
ที่มันส่งไปไม่ถึงเธอ
แล้วมันทำให้เธอนั้นลืมว่าใครยังรอตรงนี้
กลัวว่าใครทางนั้น
จะเข้ามาแทนที่ฉัน
แล้วทำเธอเปลี่ยน
เปลี่ยนแปลงหัวใจ โว้
ที่ยอมทนคิดถึง
ไม่ได้แปลว่าฉันนั้นทนไหว
ที่จริงแล้วในใจก็กลัวเหลือเกิน
กลัวว่าความคิดถึง
ที่มันส่งไปไม่ถึงเธอ
แล้วมันทำให้เธอนั้นลืมว่าใครยังรอตรงนี้
กลัวว่าใครทางนั้น
จะเข้ามาแทนที่ฉัน
แล้วทำเธอเปลี่ยน
เปลี่ยนแปลงหัวใจ โว้
