Patanuć
Nürnberg
[Vers 1]
Дзіўнае лета - позіркі ўніз
Стомлены выгляд, палкасць і боль
Не, не хвалюйся, не адшукаюць нас тут
Мы адны, мы не пыталі дазволу
[Vers 2]
Кветкі расталі - гэта параза
Іх ніяк немагчыма крануць
Кім мы былі, гэта ў мінулым
Страх прымушае нас патануць
