Ο τραυματίας

Πέφτουν οι σφαίρεσ σαν το χαλάζι
Κι ακουμπισμένοσ σ' ένα δεντρί
Ο τραυματίασ αναστενάζει
Και τη μανούλα του ζητάει για να δει

Η νοσοκόμα μόλισ ακούει
Το παλικάρι να την καλεί
Τρέχει κοντά του τον αγκαλιάζει
Και σαν μανούλα του του δένει την πληγή

Γλυκοξυπνάει και γύρω βλέπει
Κι άλλουσ λεβέντεσ στο θάλαμο
Χαμογελάει μα και δακρύζει
Κι η νοσοκόμα του γλυκαίνει τον καημό

Γλυκιά κοπέλα πώσ θα μπορέσω
Από κοντά σου να χωριστώ
Κι αυτή του λέει δε θα σ' αφήσω
Κι εγώ σ' αγάπησα και θα σε παντρευτώ