Σεράχ
VASILIS TSITSANIS
Πίσω στα πυκνά τα καφάσια
Σαν τη δαιμονισμένη γυρνάει
Χρόνια το γλυκό παλληκάρι
Περιμένει τη σεράχ κι αγρυπνά
Αστράφτει το σπαθί του καβαλάρη
Σαν τη φωτιά σαν φωτιά
Τα σίδερα λυγίζουν και σπαράζονται
Τα κορμιά τα κορμιά
Και αρπάζει τη σεράχ
Κι όλεσ λέν' αλλάχ αλλάχ
Εϊ γκιουλέ ολσούν
Κλαίνε στα χαρέμια οι σκλάβεσ
Τρέμουν την οργή του πασά
Κλαίνε στο σεράι οι αγάδεσ
Ποθούσαν τησ σεράχ την ομορφιά
