Κι αν αμάρτησα δε φταίω

Φίλε μη με κατακρίνεισ που αμάρτησα πολύ
Ήμουν μικρούλα κι ορφανή και στον ανθό μου απάνω
Το πάθοσ με παράσυρε τι ήθελεσ να κάνω

Όταν η καρδιά προστάζει ποιοσ μπορεί ν' αντισταθεί
Ήμουν πρωτάρα κι άβγαλτη διψούσα ν' αγαπήσω
Τα νιάτα που φουντώνανε πωσ να τα κυβερνήσω

Κι αν αμάρτησα δε φταίω φταίει η ιδία η ζωή
Βάλε το χέρι φίλε μου απάνω στην καρδιά σου
Αν μ' αγαπάσ συγχώρα με και πάρε με κοντά σου