Αντιλαλούνε τα βουνά [1951]

Αντιλαλούνε τα βουνά
Σαν κλαίω εγώ τα δειλινά
Περνούν οι ώρεσ θλιβερέσ
Σ' ένα παλιό ρολόι
Κι εγώ τουσ αναστεναγμούσ
Τουσ παίζω κομπολόι

Αντιλαλούνε τα βουνά
Σαν κλαίω εγώ τα δειλινά

Εμπάφιασ' απ' τα ντέρτια μου
Κι απ' τα πολλά σεκλέτια μου
Κουράγιο είχα στη ζωή
Μα τώρα που σε χάνω
Θα είναι προτιμότερο για μένα να
Πεθάνω

Αντιλαλούνε τα βουνά
Σαν κλαίω εγώ τα δειλινά

Στενάζω απ' τισ λαβωματιέσ
Κι απ' τισ δικέσ σου μαχαιριέσ
Λαβωματιέσ με γέμισεσ
Και μ' έφαγαν οι πόνοι
Και στη φωτιά που μ' έριξεσ
Τίποτα δε με σώνει