Η μέρα γέρνει αργόπρεπα
Η μέρα γέρνει αργόπρεπα
Με τη νυχτιά στον ώμο τησ
Πλατύ μαντύα ρίχνοντασ
Σε θάλασσεσ και σε ρυάκια
Τα λιόδεντρα όλα καρτερούν
Τη νύχτα του αιγόκερω
Και μια αύρα καβαλλάρισσα
Πηδάει τισ μολυβοκορφέσ
Ο αντόνιο τόρρεσ ο χερέδια
Παλιά γενιά των καμπορίων
Δίχωσ βέργα λυγαριάσ
Τώρα όλο εναχάει
Μέσα από πέντε τρίκοχα
