Το στρείδι και το μαργαριτάρι

Ο νιόσ αφέντησ απ' το τούνεζι
Μαύροσ σαν του βυθού το στρείδι
Αυτόσ που πιάστηκε στα δίχτυα του έρωτα
Είχε ένα μάτι μάτι μάτι
Είχε ένα μάτι σαν αχάτη
Αυτόσ που πιάστηκε στα δίχτυα του έρωτα
Που πιάστηκε στα δίχτυα του έρωτά τησ

Λευκή λευκότερη κι απ' την αυγή
Η λεωνόρα ινφάντη απ' την καστίλη
Το δέρμα τησ λουλούδι τησ μανόλιασ
Τ' αυτάκι τησ σαν το κοχύλι
Στα δίχτυα πιάστηκε κι αυτή του έρωτα
Στα δίχτυα πιάστηκε κι αυτή του έρωτά του
Του νιού από το τούνεζι
Μαύρου σαν του βυθού το στρείδι
Που γίνεται χλωμόσ μόλισ τη δει

Το στρείδι ανοίγει ανοίγει τρυφερά
Και έπειτα μέσα του την κλείνει
Λευκή λευκότερη κι απ' την αυγή
Με χείλη που έτρεμαν πολύ
Εκείνη τον γλυκοφιλεί

Μα παραμόνευαν απ' το καστέλι
Οι τρεισ δικοί τησ αδελφοί
Αστράψαν ξαφνικά τα βέλη
Κι ο νιόσ από το τούνεζι
Πάει τον κατάπιε η θάλασσα

Μαύροσ σαν στρείδι αυτόσ μαζί τησ
Στην άβυσσο κατρακυλά
Με την καλή του αγκαλιά
Τη σεντεφένια κοπελιά
Στησ θάλασσασ τα βάθη ο μαύροσ
Σα στρείδι έμεινε κλειστό
Κι εκείνη έγινε μαργαριτάρι
Χλωμότερο απ' το θάνατο