Emigredes Tis Roumanias

Πόσο μ' αρέσει ν' ακούω τουσ ανθρώπουσ ν' ανεβαίνουν με τ' ασανσέρ
Και να μιλάνε ρουμάνικα
Ένα απόγευμα ο γιοσ του ρουμάνου έχασε το κοτοπουλάκι του
Χτύπησε όλεσ τισ πόρτεσ και τα μεγάλα του μάτια
Καθώσ το αναζητούσαν μάταια μου φάνηκαν χοάνεσ
Που από μέσα τουσ μπορούσε ο καθένασ
Να διακηρύξει τα ανθρώπινα δικαιώματα

Πόσο μ' αρέσει ν' ακούω τουσ ανθρώπουσ ν' ανεβαίνουν με τ' ασανσέρ
Και να μιλάνε ρουμάνικα
Κι ένα βράδυ ενώ κοίταζα τα τοξωτά μπαλκόνια του μαιευτηρίου τησ έλενασ
Άκουσα ήχο πιάνου
Κάποιοσ από τουσ ρουμάνουσ έπαιζε από συνήθεια το ίδιο κομμάτι
Και μεταμόρφωνε πάλι τουσ δήμουσ τησ αμερικάνικησ πρεσβείασ
Τουσ μεταμόρφωνε πάλι σε χάδι

Πόσο μ' αρέσει ν' ακούω τουσ ανθρώπουσ ν' ανεβαίνουν με τ' ασανσέρ
Και να μιλάνε poυμάνικα
Ένα μεσημέρι σκυφτή κι ανώνυμη
Μέσα στουσ σκοτεινούσ διαδρόμουσ μιασ πολυκατοικίασ
Τουσ άκουσα να μιλάνε ρουμάνικα
Καθώσ ανέβαιναν με το ασανσέρ να μιλάνε ρουμάνικα
Και τότε τραγούδησα
Πόσο μ' αρέσει ν' ακούω τουσ ανθρώπουσ ν' ανεβαίνουν με τ' ασανσέρ
Και να μιλάνε ρουμάνικα

Εμιγκρέδεσ τησ ρουμανίασ
Πιθανότητεσ ευτυχίασ
Στην περιοχή τησ αμερικάνικησ πρεσβείασ