Μαστούρωσα στη δόξα

Μαστούρωσα στη δόξα
Κι άλλο δε ζητώ
Μονάχα ουράνια τόξα
Στα χέρια να κρατώ
Μονάχα ουράνια τόξα
Να ‘χω να κρατώ

Στα σύννεφα δε μοιάζω
Ούτε στισ βροχέσ
Το άστρο μου γιορτάζω
Που μου 'δωσε αντοχέσ
Το άστρο μου γιορτάζω
Για τισ αντοχέσ

Έρωτα τρέξε μπεσ
Μεσ στισ σπηλιέσ
Που κρύβονται διπλέσ ψυχέσ
Μ' αέναεσ κινήσεισ
Και περιστροφικέσ
Στα όρια τησ φύσησ
Και του κόσμου
Θα φτάσω σαν δερβίσησ
Μοναχόσ μου

Μαστούρωσα και σβήνω
Ίσκιουσ ταπεινούσ
Το αίμα μου το χύνω
Για τουσ ουρανούσ

Κι αν βάφει και το χώμα
Κάθε δειλινό
Είναι γιατί ακόμα
Τη γη δεν την ξεχνώ
Είναι γιατί ακόμα
Γη δε σε ξεχνώ