Σινεάκ

Θυμάμαι από το σινεάκ σαν έβγαινα
Και έπαιρνα απ’ το φούρνο το φαϊ
Στο σπίτι μου πετώντασ έφτανα
Με τον ταρζάν πάντα γυρνούσαμε μαζί

Θυμάμαι γέλια που 'χε τότε ο σαρλώ
Το τρίο στούτζεσ ο χοντρόσ και ο λιγνόσ
Τα μίκυ μάουσ και οι χώρεσ που 'ταν αγνωστεσ
Και το αράπικο φυστίκι ένα κιλό

Στο σινεάκ όλοσ ο κόσμοσ μου ζωντάνευε
Θαρρείσ ξυπνούσε το πρωί την κυριακή
Με τρεισ δραχμέσ κι η γη εγύρναγε πιο γρήγορα
Νομίζω έπαιρνε πιο γρήγορα στροφή

Θυμάμαι το έργο που 'παιζε όταν με παιδιά
Αυτό που το 'λεγαν ο πόλεμοσ κουμπιών
Για τουσ μεγάλουσ σίγουρα θα το 'φτιαξαν
Γιατί το νόημα δεν έβγαζα εγώ

Σ’ εκείνο ακόμα των λεπτών το διάλειμμα
Μέσα στη χάβρα των τριγύρω μου μικρών
Πώσ να ξεχάσω τα γαλάζια αθώα μάτια τησ
Εκείνη οχτώμισυ κι εννιάμισυ εγώ

Στο σινεάκ όλοσ ο κόσμοσ μου ζωντάνευε
Θαρρείσ ξυπνούσε το πρωί την κυριακή
Με τρεισ δραχμέσ κι η γη εγύρναγε πιο γρήγορα
Νομίζω έπαιρνε πιο γρήγορα στροφή