Η σύμπτωση

Έφυγεσ εσύ από κείνον
Έφυγε από μένα η άλλη
Ακριβώσ την ίδια ώρα
Άρχισαν τα μυστήρια πάλι

Λεσ και ήτανε γραμμένο
Μα και προγραμματισμένο
Και βρεθήκαμε τυχαία
Μία νύχτα στην αρναία

Συνωμότησε το σύμπαν
Κι έκανε ό,τι μπορούσε
Ένα να μασ δει ποθούσε
Ή ο κόσμοσ θα χαλούσε

Σύμπτωση το λέει ο κόσμοσ
Αναπόφευκτο ο που ξέρει
Μια βαθειά ανάγκη ήταν
Νά 'μαστε οι δυο μασ ταίρι

Δισεκατομμύρια χρόνια
Απ’ του απείρου τα μπαλκόνια
Ο θεόσ το 'χε στο νου του
Να μασ κάνει του εαυτού του

Συνωμότησε το σύμπαν
Κι έκανε ό,τι μπορούσε
Ένα να μασ δει ποθούσε
Ή ο κόσμοσ θα χαλούσε