วานเพื่อนเขียนจดหมาย
นอนคิดถึงเขาแต่เราไม่มีโอกาส
จึงหยิบกระดาษมาเขียนจดหมายสักใบ
ก็เขียนไม่เป็น
แล้วเราจะทำเช่นไร
วานพวกเขียนให้
ก็อายแสนอายเพื่อนตน
หนังสือหนังหาเกิดมาไม่เคยได้อ่าน
ชีวิตซมซาน
ต่างบ้านต่างเมืองเหลือทน
พ่อแม่อาภัพ
ขาดทรัพย์ขาดสินดิ้นรน
เป็นเพราะความจนจึงไม่ได้เข้าโรงเรียน
มีชายบ้านไกลมาหมายจับจอง
ตั้งแต่ฉลอง
ตัวศาลาการเปรียญ
เมื่อปีที่แล้ว
เขาส่งจดหมายแวะเวียน
เราอยากจะเขียน
ก็เขียนจดหมายไม่เป็น
นอนคิดถึงเขาเลยวานเพื่อนเราเขียนให้
ต้องมาหมองไหม้
เพราะเขาแย่งไปให้เห็น
ไม่ใช่อื่นไกล
ก็คนที่เราพึ่งลายเซ็นต์
แสนช้ำรำเค็ญ
เกิดเป็นคนโง่อย่างเรา
นอนคิดถึงเขาเลยวานเพื่อนเราเขียนให้
ต้องมาหมองไหม้
เพราะเขาแย่งไปให้เห็น
ไม่ใช่อื่นไกล
ก็คนที่เราพึ่งลายเซ็นต์
แสนช้ำรำเค็ญ
เกิดเป็นคนโง่อย่างเรา
