คิดฮอดผู้ลางคน
คนคิดฮอดคน
มันคิดฮอดจนห้ามใจบ่ไหว
คือน้องคิดฮอดอ้าย
คิดฮอดหลายหลายบ่เป็นตาอยู่
มันกินบ่ได้
นอนบ่หลับคับใจน่าดู
มันหงุดมันหงิดคิดอดสู
อ้ายคงบ่ฮู้ว่าน้องนี้ห่วง
อยู่สุดขอบฟ้าทะเลภูผาสิขวางกั้น
แต่ใจคอยเฝ้าฝัน
คิดฮอดทุกวันอย่างใหญ่หลวง
คิดเห็นแต่หน้าอยากเหาะเหินมาด้วยใจห่วง
คิดฮอดบ่มีมื้อส่วง
อุกอั่งนั่งเศร้านั่งเหงาซงลง
อ้ายนั่นหนอคิดบ่คิดเห็นหน้าน้อง
คิดฮอดมื้อเฮาสอง
เอิ้นสั่งอยู่ข้างขนส่ง
ห่างโต๋ห่างหน้าห่างหูห่างตาให้มั่นคง
ย้านแต่อ้ายนั้นลืมหลง
ย้านบ่มั่นคง
ต่อฮักของเฮา
คิดฮอดอ้ายแฮง
พอยามมื้อแลงแดดอ่อน
เสียงนกมันฮ้องอยู่วอนวอน
ฟังแล้วออนซอนพาใจให้เหงา
คิดฮอดแต่อ้าย
คิดฮอดแต่ชายผู้เป็นแฟนเก่า
ป่านนี้อยู่ไสกันหนอเจ้า
สิคิดฮอดสาวคนนี้บ่หนอ
คิดฮอดอ้ายแฮง
พอยามมื้อแลงแดดอ่อน
เสียงนกมันฮ้องอยู่วอนวอน
ฟังแล้วออนซอนพาใจให้เหงา
คิดฮอดแต่อ้ายคิดฮอดแต่ชายผู้เป็นแฟนเก่า
ป่านนี้อยู่ไสกันหนอเจ้า
สิคิดฮอดสาวคนนี้บ่หนอ
