คำสาบานเขยแม่มูล
โอ้แม่มูลเอ๋ย คนบอกเป็นเขยลืมแม่แน่แล้ว
จากไปไม่มีวี่แวว เรือกลับมาแล้วใยพี่ไม่มา
ลืมโขงสีปูน เหลืองดอกคูนริมมูลเมษา
ลืมรับเรือเคยเทียบท่า ส้มตำปลาร้าแจ่วผักกระโดน
แก้มนวลผ่องใส เคยเคียงผู้บ่าวคืนดาวไกลโพ้น
มัดจำให้หอมแก้มนวล อวดใจเลือดสาวย้อมแก้มเปลี่ยนสี
หนุ่มเรือดูดทราย ไปจอดท่าไหนนานแล้วเป็นปี
หรือสัมปทานตรงนี้ ยกเลิกทีมพี่ย้ายหนีลืมคำ
ทรายแก้วดูดไป เหมือนดั่งดูดใจสาวลูกแม่มูล
น้ำตาหล่นร่วงเหมือนดั่งดอกคูน ไหลลงผสมขุ่นปูนสีแม่
เขาเอาหัวใจลูกสาวแม่ไป แม่จ๋าลูกแย่
คนที่สาบานบอกเป็นเขยแม่ แม่จ๋าได้โปรดยกโทษให้เขา
ถอนคำสาบาน ที่เคยมัดจำให้หอมแก้มนวล
ลูกแม่คงไม่คู่ควร เขาจึงไม่หวนชวนใจให้มา
มาถอนคำแก้ อย่าลงโทษทัณฑ์เขาเลยแม่จ๋า
ลูกช้ำเสียยังดีกว่า ให้ใครต่อว่าแม่มูลใจดำ
ทรายแก้วดูดไป เหมือนดั่งดูดใจสาวลูกแม่มูล
น้ำตาหล่นร่วงเหมือนดั่งดอกคูน ไหลลงผสมขุ่นปูนสีแม่
เขาเอาหัวใจลูกสาวแม่ไป แม่จ๋าลูกแย่
คนที่สาบานบอกเป็นเขยแม่ แม่จ๋าได้โปรดยกโทษให้เขา
ถอนคำสาบาน ที่เคยมัดจำให้หอมแก้มนวล
ลูกแม่คงไม่คู่ควร เขาจึงไม่หวนชวนใจให้มา
มาถอนคำแก้ อย่าลงโทษทัณฑ์เขาเลยแม่จ๋า
ลูกช้ำเสียยังดีกว่า ให้ใครต่อว่าแม่มูลใจดำ
