Πρώτο βράδυ στην Αθήνα

Πρώτο βράδυ στην αθήνα
Του παλιού καιρού το ποίημα
Δεύτερο στη σαλονίκη
Τησ αγιάσ σοφιάσ η λύπη

Κάτι αν είναι που δε σβήνει
Είναι τησ ψυχήσ μου η μνήμη
Φωσ σε κάθε του δρομάκι
Αργοκαίει σαν καντηλάκι
Είναι αυτό που δεν αλλάζει
Και στην πιο βαθιά μου νύχτα
Βρίσκει τρόπο και γιορτάζει

Πρώτη μου χαρά γεμάτη
Κρύφτηκε σε μαύρο χάρτη
Και με σπρώχνει να μαθαίνω
Μεσ στα μυστικά του βάθη

Κάτι αν είναι που δε σβήνει
Είναι τησ ψυχήσ μου η μνήμη
Φωσ σε κάθε του δρομάκι
Αργοκαίει σαν καντηλάκι
Είναι αυτό που δεν αλλάζει
Και στην πιο βαθιά μου νύχτα
Βρίσκει τρόπο και γιορτάζει