Της γερακίνας γιός
VASILIS TSITSANIS, KONSTANTINOS VIRVOS
Ούτε στρώμα να πλαγιάσω
Ούτε φωσ για να διαβάσω
Το γλυκό σου γράμμα ωχ μανούλα μου
Καλοκαίρι κι είναι κρύο
Ένα μέτρο επί δύο
Είναι το κελί μου ωχ μανούλα μου
Μα εγώ δε ζω γονατιστόσ
Είμαι τησ γερακίνασ γιοσ
Τι κι αν μ' ανοίγουνε πληγέσ
Εγώ αντέχω τισ φωτιέσ
Μάνα μη λυπάσαι μάνα μη με κλαισ
Ένα ρούχο ματωμένο
Στρώνω για να ξαποσταίνω
Στο υγρό τσιμέντο ωχ μανούλα μου
Στο κελί το διπλανό μου
Φέραν κάποιον αδελφό μου
Πόσο θα τραβήξει ωχ μανούλα μου
Μα εγώ δε ζω γονατιστόσ
Είμαι τησ γερακίνασ γιοσ
Τι κι αν μ' ανοίγουνε πληγέσ
Εγώ αντέχω τισ φωτιέσ
Μάνα μη λυπάσαι μάνα μη με κλαισ
