Vasilepses Asteri Mou

Μέρα Μαγιού μου μίσεψες
Μέρα Μαγιού σε χάνω
Άνοιξη γιε που αγάπαγες
Κι ανέβαινες απάνω
Στο λιακωτό και κοίταζες
Και δίχως να χορταίνεις
Άρμεγες με τα μάτια σου
Το φως της οικουμένης
Και μου ιστορούσες με φωνή
Γλυκιά ζεστή κι αντρίκεια
Τόσα όσα μήτε του γιαλού
Δεν φτάνουν τα χαλίκια
Και μου 'λεγες πως όλ' αυτά
Τα ωραία θα 'ν' δικά μας
Και τώρα εσβήστης κι έσβησε
Το φέγγος κι η φωτιά μας