วณิพก
ดวงตาของฉันมันมืดมิด
แต่ชีวิตฉันยังไม่มืดลง
แม้ความรักยังเคยมีมั่นคง
จะร้างไกลไม่หวนกลับคืนมา
ออกยํ่าไปบนทางที่หิวโซ
มิรู้คืนรู้วันเวลา
ขอเศษเงินเศษทานผู้ผ่านมา
เพียงเมตตาฉันบ้าง
เป็นครั้งคราว
อยู่ในโลกความมืดอันลึกลับ
คงสดับรับได้แต่สําเนียง
จะมองหามองเห็นก็เป็นเพียง
ในความฝันยามฉันล้มตัวนอน
พอตื่นมาพานพบกับความหมาย
ยังหายใจเนื้อตัวยังผ่าวร้อน
ยังมีหวังเห็นดวงตะวันรอน
จะมัวนอนนิ่งเฉย
อยู่ทําไม
จึงมาเป็น
วณิพกพเนจร
เที่ยวเร่ร่อน
ร้องเพลงแลกเศษเงิน
ที่เหลือกินเหลือเก็บเป็นส่วนเกิน
จะนําเงินสะสม
รักษาดวงตา
จึงมาเป็น
วณิพกพเนจร
เที่ยวเร่ร่อน
ร้องเพลงแลกเศษเงิน
ที่เหลือกินเหลือเก็บเป็นส่วนเกิน
จะนําเงินสะสม
รักษาดวงตา
หากฉันเป็นตัวแทนความมืดมิด
ขอชดใช้ชีวิตที่เกิดมา
เพื่อทดแทนทุกท่านที่เมตตา
ด้วยนําพาเสียงเพลงสู่ผู้ฟัง
เป็นบทเพลงโลกมืดและความหมาย
จะกู่ก้องร้องไกลไม่หยุดยั้ง
ใครจะว่าร้องเพลงให้ควายฟัง
ฉันว่ายังมีคนที่เข้าใจ
ใครจะว่าร้องเพลงให้ควายฟัง
ฉันว่ายังมีคนที่เข้าใจ
ใครจะว่าร้องเพลงให้ควายฟัง
ฉันว่ายังมีคน
ที่เข้าใจ
