หวั่นไหว
โวะโอะโอ โน้โน โอะโอ้ะโฮ้ โน้โน โอะโอ้ะโฮ้ โน้โน
โอะโอ้ะโฮ้ โน้โน โอะโอ้ะโฮ้ โน้โน โอะโอ้ะโฮ้ โน้โน
โอะโอ้ะโฮ้ โน้โน โอะโอ้ะโฮ้ โน้โน
รู้ก็ทั้งรู้ว่าเธอเป็นใครและฉันก็ไม่คิดจะปีนขึ้นไป
คงไม่มีทางจะเป็นไปได้ ก็เรานั้นมันต่างกัน
ทำได้แค่เพียงเจียมตัวมันไปวันวัน
ฉันเข้าใจ
แต่ฉันก็ไม่รู้เพราะความบังเอิญ
หรือว่าอันที่จริงฉันนั้นจงใจ
เวลาที่เธอมายืนใกล้ใกล้ก็ยังเผลอไปสบตา
รู้ก็ทั้งรู้ว่าคงไม่มีปัญญา
ก็คงไม่มีหวัง
ไม่อยากจะเหลียวมอง
ฉันคอยบอกตัวเอง
แต่ยังทำไม่ได้
ไม่อยากจะสนใจ
ก็รู้ว่าไม่มีทาง
แต่ก็ไม่รู้ต้องทำอย่างไร
อดใจไม่ไหวเมื่อได้พบหน้า
ยิ่งเธอส่งยิ้มคืนมา
ยิ่งหวั่นไหว
ยังเป็นอย่างนี้อยู่ทุกวัน
ฉันต้องคอยหักห้ามใจ (มันยังอดใจไม่ได้ มันยังห้ามใจไม่ได้)
อดใจไม่ไหวทุกทีที่เจอ
เพียงแค่แอบเผลอมองตา
จะผิดไหม
เก็บเอาไปฝันอยู่ทุกคืน
ฉันต้องทำตัวเช่นไร
ช่วยบอกได้ไหมเธอ
โวะโอะโอ โน้โน โอะโอ้ะโฮ้ โน้โน โอะโอ้ะโฮ้ โน้โน
โอะโอ้ะโฮ้ โน้โน โอะโอ้ะโฮ้ โน้โน โอะโอ้ะโฮ้ โน้โน
โอะโอ้ะโฮ้ โน้โน โอะโอ้ะโฮ้ โน้โน
ไม่อยากจะเหลียวมอง
ฉันคอยบอกตัวเอง
แต่ยังทำไม่ได้
ไม่อยากจะสนใจ
ก็รู้ว่าไม่มีทาง
แต่ก็ไม่รู้ต้องทำอย่างไร
อดใจไม่ไหวเมื่อได้พบหน้า
ยิ่งเธอส่งยิ้มคืนมายิ่งหวั่นไหว
ยังเป็นอย่างนี้อยู่ทุกวัน
ฉันต้องคอยหักห้ามใจ (มันยังอดใจไม่ได้ มันห้ามใจไม่ได้)
อดใจไม่ไหวทุกทีที่เจอ
เพียงแค่แอบเผลอมองตา
จะผิดไหม
เก็บเอาไปฝันอยู่ทุกคืน (อาอ้า)
ฉันต้องทำตัวเช่นไร
ช่วยบอกได้ไหมเธอ (โวะโอะโอ โน้โน โอะโอ้ะโฮ้ โน้โน)
โน ฮื้อ (โอะโอ้ะโฮ้ โน้โน โอะโอ้ะโฮ้ โน้โน)
ช่วยบอกได้ไหมเธอ (โอะโอ้ะโฮ้ โน้โน โอะโอ้ะโฮ้ โน้โน)
โฮ้เย (โอะโอ้ะโฮ้ โน้โน โอะโอ้ะโฮ้ โน้โน)
โอะโอ้ะโฮ้ โน้โน
